CLARA FERRÃO DIZ
BIO
Intérprete, docente e creadora de danza contemporánea.
Formada en danza clásica na Escola Hannelore e Deborah, Vigo. Titulada en danza contemporánea polo Real Conservatorio Profesional de Danza Mariemma, Madrid. Master en «Danza e Artes do Movemento» na UCAMurcia. Asiste como docente, bailarina e continuando a súa formación en festivales en España, Portugal, Inglaterra, Francia, Alemania, Canadá, Polonia e México.
Como bailarina, cabe destacar a súa participación na peza “Garage” da compañía de teatro Voadora; e no musical “Galicia Canibal” coreografiado por Mónica García e Janet Novás. Tamén traballa de forma colectiva como coreógrafa e bailarina colaborando con distintas compañías, como Maximiliano Sanford, Nuria Sotelo, Can Cun Quinqué…
Foi premiada polas pezas "Pies de plomo", "Ensaio amor", "Miñaxoia" e "Lara Hierro”.
Actualmente traballa coa compañía Al-badulaque de Cáceres, na súa produción “Serrana”; co Colectivo Vacaburra de Santiago de Compostela, na súa nova peza “Festina Lente”; e co Colectivo Glovo de Lugo, na súa última peza “Tabú”.
Compaxina a súa traxectoria profesional como bailarina coa ensinanza; impartindo clases regulares, obradoiros e jams en diferentes centros e festivais; e organizando eventos como “Gondomar en Contacto”.
VICISITUDE
VICISITUDE | MIÑAXOIA | PIES DE PLOMO
“[...] Os conceptos non están na natureza, non poden ser atopados observando os fenómenos, senon que son ideas que elaboramos para interpretar o que observamos. O ser humano tende pola súa propia natureza a interpretar os sucesos do mundo tratando de entendelos. Para isto, a súa mente xenera ideas que organiza como modelos e teorías que lle permiten explicar os feitos observados. Cando unha persoa observa un feito da realidade, a través dos seus sentidos capta datos, que constitúen información. Logo incorpora esta información a un modelo dunha situación que, de xeito máis ou menos consciente, constrúe. Os modelos son construccións mentais que se refiren a unha parte da realidade, que se aílla (imaxinariamente) do resto, para entendela. [...]
“MECÁNICA BÁSICA”
Dirección e interpretación: Clara Ferrao Diz
Acompañamento: Alicia Ocadiz Arriaga, Juan Luis León Llamas
Mirada externa: Nuria Sotelo Rodríguez
Asistencia á coreografía: Leodán Rodríguez Casas
Fotografía: Rubén Vilanova Romero e Rosa González
Música: Silvana Estrada, Ben Frost
Vídeo: Anxo Rial Novoa
Residencias: JSKD - Republic of Slovenia Public Fund for Cultural Activities e A Casa Vella
Agradecementos: Gabriel Vázquez Fernández, Eva Comesaña Sanromán
ESTREA 27/10/2021 Vilaboa - Programa “Mulleres en acción Violencia Zero” da Deputación de Pontevedra.
Espectáculo de rúa e espazos non convencionais.
Duración: 20 minutos
MIÑAXOIA
VICISITUDE | MIÑAXOIA | PIES DE PLOMO
“
Un corpo, unha vibración, un croque, una fractura. Non me destrúe. Esta situación non se ten en conta, e eu, miñaxoia, confío en que isto vai cambiar. Ás veces todo parece invisible, só está o corpo, só o cansanzo, só o movemento inagotable que me permite recoñecer onde me atopo. A casualidade organizada abre un espazo en branco no que poder entrar. O corpo difumínase, atopa unha nova vibración. O corpo transfórmase, haberá unha solución que descoñezo.”
Dirección: Maximiliano Sanford Monte
Interpretación: Clara Ferrão Diz
Música: Jambinai e Roger Goula
Residencia artística: NunArt Barcelona
Duración: 13 minutos
Premio mellor intérprete en La Espiral Contemporánea de Santander 2019
Premio do público no Certame de Artes do Corpo Doutras, Ourense 2019
Premio mellor intérprete en DZM Diálogos Contemporáneos 2019. Cáceres
Estrea no Festival Nun Local, Vigo. 16/03/2018
Espectáculo de rúa e espazos non convencionais
Fotos: Vz.ferz, Paula Cermeño, Elías Aguirre Manu Lago · Sólodos e Jorge Santomé.
PIES DE PLOMO
VICISITUDE | MIÑAXOIA | PIES DE PLOMO
Pies de plomo nace da idea de que algúns soños viaxan ata o noso inconsciente para que os traballemos alí, onde non nos distraen nin nos angustian tanto.
O noso cerebro non para de pensar, predecir e imaxinar, utiliza a maior parte da nosa enerxía niso. Mentres durmimos amaina un pouco a súa actividade. Quizáis nos soños todo sexa un pouco máis real. A loucura dos soños, mantennos ocupados nunha sorte de “tonterías”. Unha noite de soños é unha noite aproveitada. “Todos soñan o que son, ainda que ningún o entende”.
O ritmo do meu corpo, o ritmo do meu soño, adáptanse ao ambiente para crear a música da miña viaxe.
Dirección e interpretación: Clara Ferrao Diz
Mirada externa: Begoña Cuquejo, Gabriel Vázquez, Nuria Sotelo
Música: Buddy Guy, Henrik Schwarz
Duración: 25 minutos
Estrea o 07 de xullo de 2016.
Espectáculo de sala e espazos non convencionais
Premios:
··Residencia artística Nunart, Certamen Coreográfico Distrito de Tetuán.
·Bolsa Enxebre 2017, Certame de Artes do Corpo de Ourense.
TABÚ
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
COLECTIVO GLOVO
Semellar sen imitar, figurar sen esquecer.
Escenario carnavalescos de vida, peso do parecer e implacable xuízo de aspectos.
Que muller eras ti?
Que muller es ti?
A apariencia coma posibilidade de futuro.
.
Agosto de 2020. Atopámonos no centro de Allariz, concretamente no cruce entre as rúas da Cruz e Fonteiriña. Ante nós, unha rechamante fotografía, datada de 1925 e con autoría de Manuel Riesco. Nela un conxunto de mulleres, vestidas coas camisolas de dous equipos de fútbol: o Arnoya de Allariz e o Celanova, con actitude desafiante e seria, e recollidos estilo belle époque, baixo o título “Equipo de fútbol feminino no vello campo de Vilanova”.
Aparentemente, estabamos ante o primeiro rexistro fotográfico dun equipo pioneiro de futfem, unha imaxe en branco e negro, pertencente ao Aquivo Municipal de Allariz, onde estas 12 mulleres aparecen ataviadas co uniforme futbolístico posando en formación.
A imaxe parécenos dunha inmensa beleza, e cústanos deixar de pensar na historia que debe de haber por detrás:
Quen eran estas mulleres?
Que foi delas?
Que sucedeu nese partido?
Atopámonos ante unhas pioneiras?
Fronte a estes interrogantes, comezamos -sen retorno- un mergullo nas curiosidades destas travesías de vida feminizadas e aínda por descubrir.
Creación: Esther Latorre e Hugo Pereira
Interpretación: Esther Latorre, Hugo Pereira, Clara Ferrão, Sybila Gutiérrez, Fran Martínez
Deseño de iluminación: Pedro Fresneda
Técnico en Xira: Jaume Blai
Espazo Sonoro: BABYKATZE
Vídeo: Dani Rodríguez
Apoio en xestión: Manu Lago · Galicia Danza Contemporánea
Fotografía: Carlota Mosquera
Deseño gráfico e web: Manu Lago
Deseño de imaxe: Paulina Funes
Vestiario: Colaboración con Adolfo Domínguez
Coproduce: Centro Coreográfico Galego · Xacobeo 21-22 · Xunta de Galicia
Co apoio de: Teatro Ensalle, INAEM · Ministerio de Cultura · Gobierno de España, Concello Lugo, Museo MIHL, Concello Allariz, A Casa Vella, Galicia Danza Contemporánea, Escuela Palimoco
ESTREA 03/12/2021 MILH de Lugo
Duración: 60 minutos
FESTINA LENTE
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
COLECTIVO VACABURRA
Festina lente é un avance constante que busca unha reflexión do momento presente nun mundo no que a pel-pantalla coloniza as nosas relacións.
Preguntámonos se é posible o encontro, mirar iso que non se ve, entrar e parar. Preguntámonos cómo deixar xurdir novas realidades, fóra dos remuíños do capitalismo que devora, cada vez máis, a corporalidade.
Interpretación: Clara Ferrao Diz + Andrea Quintana
Coreografía: Andrea Quintana
Dirección e dramaturxia: Gena Baamonde + Andrea Quintana
Iluminación: Violeta Martínez Rivera
Espazo sonoro: Andrea Quintana + Menina Arroutada
Arranxos sonoros: Les Silva
Video e Fotografía: Iria Casal
Imaxe gráfica: Paulina Funes
Vestiario: Gena Baamonde
Produción Executiva: Atenea Fernández
Coprodución co Centro Coreográfico Galego, en residencia na Sala Ártika de Vigo e acompañamento de Galicia Danza Contemporánea.
Estrea: 03/09/2021 Sala Ártika - Vigo
SERRANA
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
CÍA ALBADULAKE
«UN POBO DIFICILMENTE ESQUECE AOS SEUS DEUSES»
“Esta reflexión de Caro Baroja, é o punto de partida dun traballo apaixoante sobre os nosos ancestros, a nosa identidade, a nosa tradición…
SERRANA é un diálogo profundo sobre a transformación, e as súas consecuencias.”
Cía Albadulake comprometida coa creación das artes escénicas, coa cultura no ámbito rural, coa necesidade de visualizar á muller en escena, comprometida tanto coa tradición como coa vangarda artística presenta unha proposta escénica basada no Mito da Vera, SERRANA.
Dramaturxia e Dirección: Ángeles Vázquez Ortega
Codirección: Juan Antonio Moreno Fernández
Música: Milo ke Mandarini
Video proxeccións: Victor Vaquero González de Quevedo
Video documental: Israel J. Espino
Artistas: Clara Ferrao Diz, Alvaro Murillo, Stefano Fabris
Dirección coreográfica: Ángeles Vázquez
Luces: Juan Antonio Moreno
Escenografía: Juan Antonio Moreno
Deseño de vestiario: Ángeles Vázquez
Fotografía: Jorge Armestar
Trainning actoral: Charo Feria
Produción : Entrearte Al-Badulaque S.L.
Co-produción: Consejería de Cultura, Turismo y Deportes , Junta de Extremadura
Distribución: Asunción Blanco
Estrea: 2020
Duración: 70 minutos
LARA HIERRO
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
CONSTANCE HURLÉ
Soliloquio dialogado:
Lara escribe no seu asento. Entra un raio de sol pola fiestra. Hai unha sombra na xanela. Escóitase o son do mar.
Lara reflexiona coa súa sombra. Ela está confinada mentres a Sombra méxese libre no vento das Rías Baixas.
Lara deixa a pluma e sobe á cadeira. Berra. Dun salto, sobe á mesa e comeza a facer equilibrios. Continúa así o seu discurso. Na xanela, baila a Sombra. Fala da crise social, da crise do sector cultural, da crise económica. Fala da inestabilidade, fala da esperanza, do amor á terra.
Lara salta e comeza a arrastrarse polo chan.
Lara escoita o mar, pero non pode velo.
A Sombra observa o mar dende lonxe. A sombra sae da xanela. Lara e a súa sombra atópanse.
.
Dirección e dramaturxia: Constance Hurlé
Espazo sonoro : Rui Grenha
Intérpretes: Clara Ferrao, Constance Hurlé
Colaboración musical: Martiño Malleiro Díaz
Asesora escénica: María Llanderas
Corrector lingüístico: Alexandre Román
Imaxe audiovisual: Juan Blanco
Agradecementos: Café Literario Plantas de Interior
Estrea: 17/10/2020 FIOT - Carballo
Premio a Mellor peza no FIOT de Carballo
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
LEODÁN RODRÍGUEZ
“O espazo chama á acción e antes da acción a imaxinación traballa. [...] Todo é máquina e a vida íntima fuxe por todas partes. [...] Imos á extrema soedade. [...] Durme a pesar da tempestade, durme na tempestade. [...] A lámpada vela, polo tanto vixila; canto máis estreito é o fío de luz, máis penetrante é a vixilancia. [...] Un universo fóra do universo. [...]”
LA POÉTICA DEL ESPACIO, Gastón Bachelatd
Coreografía e interpretación: Leodán Rodríguez e Clara Ferrão.
Espazo sonoro: LKina.
Duración: 13 minutos
Estrea: Festival Herdanza, Santiago de Compostela. Set-2020
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
CAN CUN QUINQUÉ
“A adrenalina ante o descoñecido desperta os impulsos de alerta máis primitivos en nós”
Dirección: Leodán Rodríguez e Isabel Sánchez
Interpretación: Clara Ferrao, Ignacio García, Leodán Rodríguez e Isabel Sánchez
Deseño de iluminación e son: David Rodríguez
Colaboran: Auditorio de Galicia · Teatro Principal · Concello de Santiago, Teatro Principal de A Estrada.
Produción: Can Cun Quinqué
Estrea non Teatro Principal de Santiago de Compostela, 05/03/2020
Duración: 50 minutos
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
SHADDAI TEATRO
Un grupo de artistas chega a un lugar. Pasea por el. Imprégnase da súa esencia, dos seus habitantes, dos seus sons e silencios, das súas texturas, cores, olores e sabores. Escoita o (in)visible... co sexto sentido: a intuición.
En 3 días desenvolverán un proceso creativo que compartirán, ao final, en forma de espectáculo. Misturando danza, teatro, música, artes visuais e performance, Shaddai Teatro nos mostrará as súas visións e sensacións a partir dunha linguaxe poétice e sensible que abrirá a porta a espazos oníricos de expresión ilimitada.
Un espectáculo inédito, froito da creación, do pracer de compartir e da experimentación.
Dentro de tres días é un espectáculo site specific. Etapas:
Inmersión: Iníciase cun estudo de campo previo, investigando a historia, as particularidades do lugar e dos seus habitantes. Unha vez in situ, recóllense ideas, anécdotas, sensacións, sentires, imaxes, obxectos, emocións e moito máis.
Creación: Con toda a información recopilada durante a investigación, vaise concretando e definindo o espectáculo final durante os tres días que dura o proxecto.
Exhibición: Entrégase ao lugar e aos seus habitantes o froito da investigación en dúas performances e un espectáculo
Concepción: Carla Federico
Dirección e coordinación : Carla Federico e Anika Burton
Creación e interpretación: Carla Federico, Anika Burton, Mireia Branera, Clara Ferrao, Alicia Ocadiz, Sonia Esplugas, Noelia Herrera, Francesco Segrè e Davide La Porta
Produción: Shaddai Teatro
Fotos: Santanyi
Duración: 3 días
Estrea no Festival S'Illo de Sa Talaia, 20/10/2019
Espectáculo site specific
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
MAXIMILIANO SANFORD
A idea de “Desexo” xurdiu despois dunha serie de encontros de investigación entre o coreógrafo Maximiliano Sanford e a bailarina Clara Ferrão Diz. O proxecto é dirixido por Maximiliano Sanford contando con Clara Ferrão Diz e Carlos Beluga que ademáis de intérprete encárgase do espazo sonoro da peza.
O punto de partida da obra é o mesmo espazo sonoro onde se desenvolve a mesma; onde se experimentará a fusión atípica de instrumentos como o caixón flamenco e a guitarra eléctrica. Ademáis será utilizado un loop para misturar e grabar as diferentes pistas. A instalación musical será desenvolvida en escena de xeito que a música estea sempre viva e a escena aberta a espazos de improvisación e interacción co público. En “Desexo” o músico Carlos Beluga a parte de realizar o espazo sonoro, interactuará bailando co resto dos intérpretes.
Desexo ten a intención de poder explorar as relacións dos personaxes a través dos impulsos e motivacións que xurden no deseso por entrar no espazo do outro; asumindo os perigos que isto pode ocasionar. Buscarase para iso unha danza visceral e orgánica. A fisicalidade e o risco estarán latentes. A interacción dos intérpretes no espazo sonoro logra que a música sexa un personaxe máis dentro da obra.
Dirección: Maximiliano Sanford Monte
Creación: Carlos Beluga, Clara Ferrão Diz e Maximiliano Sanford Monte
Interpretación: Clara Ferrão Diz
Música: Carlos Beluga
Duración: 25 minutos
Estrea no Festival Danzamínima, 17/04/2018
Espectáculo escénico, rúa e espazos non convencionais
Fotos: Carlota Mosquera - Corpoaterra, Prado Andrada Rincón e Chusmi10
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
CÍA FURIA SOTELO
Ensaio amor é unha peza que, a través da música, a danza e o texto aborda o universo feminino.
Unha cellista, dúas bailarinas e unha bebé en escena, reflexionan cos seus corpos, coa súa música e palabras sobre sí mesmas como mulleres, artistas, nais e amantes.
Ensaio amor non fala sobre o amor, é un acto de amor.
Ensaio amor no fala sobre a resistencia, é un acto de resistencia.
Ensaio amor no fala sobre a maternidade, leva implícita unha realidade.
Dirección: Nuria Sotelo
Creación: Macarena Montesinos, Clara Ferrao, Nuria Sotelo
Coreografía: Clara Ferrao, Nuria Sotelo
Música: Macarena Montesinos
Deseño de iluminación: Baltasar Patiño
Intérpretes: Lena Vilanova, Nuria Sotelo, Clara Ferrao, Macarena Montesinos
Mirada externa: Idoia Zabaleta
Fotografía: Rubén Vilanova
Vídeo: Inma Vilanova
Coproducen: Festival de Inverno de Teatro, Danza e Arte en Acción Escenas do Cambio e Festival Alt
Colaboran: Azala, Asociación de Danza de Gondomar, Casa Colorida
Duración: 55 minutos
Estrea no Festival Escenas do Cambio, Cidade da Cultura, Santiago de Compostela en febreiro 2016.
Espectáculo de sala
TABÚ | FESTINA LENTE | SERRANA | LARA HIERRO | SOLODADOS | SPOTLIGHT | DENTRO DE TRES DÍAS | DESEXO | ENSAIO AMOR | PIEDRA SOBRE EL AGUA
LA INCIDENTE DT · DECLARO DANZA · CISMA DANZA
Peza de danza-teatro que mostra momentos nos que unha se atopa implicada nunha situación na que non tomará partido. A propia situación faina cómplice.
A presencia desta na situación vai gañando peso.
Florece o estado de culpa, que pesa, e debe ser cargado como un material fráxil, que non se pode caer e sempre ten que estar agarrado.
Exponemos a unha integrante máis, buscado no público. Ela ausente do que pasa no trasfondo, sinte o estado da duda e a incomodidade. Este estado nace de ser culpable de non tomar partido, sentíndose desta forma, cada vez máis implicado. Pero tamén sinte curiosidade polo que se esconde, o estado de culpa que os integrantes elaboran na súa trama.
Está implicado nunha situación allea e ao non reaccionar nela, amósanos un estado de culpa tamén nos demáis.
Dirección, coreografía e interpretación: Leodán Rodríguez Casas, Clara Ferrão Diz e Isabel Sánchez.
Iluminación: Fidel Vázquez
Produción: La Incidente D.T:, Declaro Danza e Cisma Danza
Duración: 50 minutos
Estrea no Teatro Ensalle de Vigo, 04/07/2014
Espectáculo de sala
O mundo do orgánico visto desde unha perspectiva de enerxía.
A muller salvaxe en busca da auto-conciencia.
ENTRE DOUS MUNDOS
Ir y volver
continuamente
entre dos mundos
la razón y la ilusión
complementarias
no es necesario demostrar nada
sin forzar
sin obligar
sin consumirse
fluir como la luz del sol cuando amanece
fundirse con la mar al llegar allí
que siguen las corrientes de aire y es inútil
luchar contra la tormenta”
MANIFESTO
Ha llegado el momento de retomarnos
de sabernos una
Estamos aquí para no volver atrás
porque somos parte del ciclo
Nos llaman locas
y nos dicen que es mentira
A los que nos tienen miedo
compadecemos
porque no son conscientes
de lo sagrado de nuestro cuerpo
Intentarán agredirlo y someterlo
pero no lo conseguirán
porque nuestra fuerza es la de la naturaleza
Fuerza de amor
pero también de tormentas
de tormentas y terremotos
de terremotos y mares
De fuego y sangre
de tierra y aire
de agua y vida
de eso estamos
hechas las mujeres”
Autora: Anubis Muñoz Orta
Interpretación: Clara Ferrao Diz e Anubis Muñoz Orta
Paisaxe sonora: Clara Ferrao Diz
ESTREA: 14/11/2021 Nigrán
Hai un paxaro no aire
e un animal que se arrastra sen levantar a cabeza
e logo apareces ti
suxeitándote a un corpo que respira.
Dirección: vz.ferz
Interpretación: Clara Ferrao Diz
Voz en off: Josefa Comesaña
Montaxe: Ariadna Jackpoler
Son: Hache Valencia
Estrea: 28/09/2021 - 29 Quinzena de Dança de Almada
Os líquenes medran en pedras, árbores e terra espìda, así como en lápidas sepulcrais, ósos resecos e incluso nalgúns insectos e persoas. A súa capacidade de adaptación permítelles sobrevivir a condicións extremas entrando nun estado latente.
Por tiempo anduve a la esquina del río
Cargué contra dioses y habité en los resquicios de la piedra
Aguardando.
Videocreación: vz.ferz
Interpretación: Clara Ferrao Diz
Texto: Melina Azabache
2º premio Xuventude Crea 2017
Traballo físico
Observar e explorar o corpo, a súa estrutura e o seu movemento, facéndoo disponible desde a atención ao peso e a súa distribución.
Atopar os ritmos e calidades que mellor se adapten a cada corpo utilizando as inercias e optimizando a enerxía.
Cómo nos relacionamos co chan.
Improvisación
Traballaremos cun elemento externo para movernos unxs a outrxs sen necesidade de contacto físico directo, que ampliará a nosa capacidade de percepción do corpo e o grupo.
Observar cómo influimos en cómo se moven xs demáis e ells en nós. Movernos unxs a outrxs, deixarnos mover.
Cómo nos relacionamos cxs demáis participantes.